Yuvasız, Yurtsuz Şiiri - Fahri Bulut

YUVASIZ, YURTSUZ
Allah bir tek kulu yoksul etmeye,
Gizlerde hep ağlar yuvasız, yurtsuz.
Vicdansız varsıla muhtaç gitmeye,
Duldalarda ağlar aç, çıplak yurtsuz.

Derdini kimseye dökemeyenler,
Tarla yok, takım yok ekemeyenler,
Bir tek ağaç bile dikemeyenler,
Issızlarda ağlar perişan, yurtsuz.

Sadakaya muhtaç bekler dört gözle,
Çoğu dilenemez utanan yüzle,
Melül, masum bakar feri yok gözle,
Gizlerde hep ağlar çözümsüz, yurtsuz.

Seçimden seçime adı anılır,
Sevincinden kıymet verildi sanır,
Seçim bittiğinde yalınız kalır,
Duldalarda ağlar çaresiz, yurtsuz.

Çocuklar sağlıksız, anne kederi,
Öksüz, yetim yoksa anne, pederi,
Göçmen gelmediyse atadan yerli,
Issızlarda ağlar yuvasız, yurtsuz.

Rızazade, yoksul yoksulu dışlar,
Zulme onay vermez aydını suçlar,
Suç örgütü yapar kalleşler, puştlar,
Issızlarda ağlar aç, çıplak, yurtsuz.
09.09.2022
Fahri Bulut Rızazade