Yuvasız kuşlar... Şiiri - Reyhan Tataroğlu

Özür dileyerek...
''Beni,beni tanırmısınız''desem,hepiniz birden''evet''diyeceksiniz.
yoksa ne işiniz var buralarda, sizin için geldik, daha demeden gideceksiniz
gideceksiniz,gitmek tabii ki en doğal hakkınız, deseniz dahi çoluğumdan,çocuğumdan yoktur farkınız, bedenlerimiz uzak olsa da,biz gönülden bağlı,gönülden yakınız.
olmasa ayırırmıydınız hiç,bir kaç saat olsa da vaktinizi, sanırım yerine getirmek istiyorsunuz,Mevla ile olan akdinizi.
yaşım bir,yaşım üç,yaşım beş,hadi diyelim onbeş....
babalarımız,annelerimiz bir olmasa da burda herkes kardeş.
belki hatırlamam babamı,annemi,ağbimi,ablamı,kardeşimi, belki de hatırlamak istemem,şu an yüreğimi yakan,sönmeyen hasretlik ateşimi.
şimdi''Beni tanırmısınız'' desem,evetlerin sayısı azalacak sanırım, yanlış anlamayın ne olur,ben bu bakışları bir yerlerden tanırım.
buralarda...
herkes bizi sevmeye,bize birşeyler vermeye çalışır,çabalar
elinden geldiğince,gücünün yettiğince...
söylesenizi Allah aşkına,dünya bu dört duvar arasındamı,neden devamı gelmez...
ey! anneler, ey! babalar...
sitem,hep sitem diye düşünmeyin''çok şükür''diyecek kadar var nefesimiz, her ne kadar duyulmasada, yüreğimizdedir sesimiz.
ben bir günlük,günübirlik,belirli gün,belirli zamanlarda istemem hatırlanmak,istemem merhamet, siz bilseniz de bilmeseniz de,çocukların,yaşlıların hatırına yağar gökten rahmet.
sarma beni öz evladın gibi,anlarım,zaten yoktur hakkım,
ama ben,Allahın size emir olunduğu farzım,ben hakkım.
ben istemezmiydim sizin yerinizde olmayı,
beklermiydim hiç, gonca gül iken solmayı.
kiminiz gurur duyarsınız evladınız ile, kiminiz ise uğruna çekersiniz çok çile.
çoktan unutulmuştur ismim,kimbilir,belkide öylesine dolanır insanı ipe götüren dile
''Beni,beni tanırmısınız''desem,''evet''diyecek kimse kalmamıştır,bilmem bilemem. korkarım''hayır''sesini duymaktan,bunu asla dilemem.
tanımamanız değil,tanıyamamanız beni endişelendirir,
hani derler ya''dedesi goruk yer torununun dişine değdirir''.
biraz daha yakın olsak birbirimize, o kadar da değil,tamam değmesin diziniz dizimize.
her nerede görürsen gör,sadece bakma,
yalnızlıklara,karanlıklara,çaresizliğe beni bırakma.
kendine kazandıramazsın beni belki,ama topluma kazandır,
İçinde ne kaynarsa kaynasın,aş olsun yeter,
seninki de kazandır,benimki de kazandır.
ne üst,ne baş,örtülse dahi bütün maddem,
sevgi olmayınca buruk oluyor yüreğim,her daim, her dem.
belki devam edecek diyorsun soyum,anacaklar beni daima,edecekler bol bol dua,
kim bilebilir ki,almazsın inşallah beddua.
umut bağlarken biricik kızına,biricik oğluna,evlada,
rıza ne kızda,ne oğulda,rıza Mevlada.
eğer kazanmak istiyorsanız beni,bizi,sayılı değil sayısız gel,
eli dolu değil,boş gel,
bir tutam sevgi,bir küçük tebessüm ile hoş gel.
bizi hayata bağlar ışıldayan gözler ile bir gülücük,
oğlun,kızın niyetine,yanağımıza kondurduğun bir öpücük.
bütün yaptıklarınıza karşılık,karşılık beklemezsiniz bilirim.
belki dua etmeyi bilmeyebilirim Lisanı Rab ile,
yüreğim çır çır adınızı çağırır,
''Yarab ben şahidim''yüreğim gelir dile.
beni bağışlayın ne olur,sizleri seviyorum
Sevgilerimle...