Yuvasız Kırlangıçlar Gibiyim

Sonu olmayan bir yoldayım
Yokluğun acı veriyor bana
Fenalaşıyorum her gece
Çaresizim kapandım içime
Bulutlar hüzün taşıyor sanki
Konuşmayı unuttum dilim lal oldu
Varlığımın ötesinde bir sen varsın Hayallerimi seninle süslüyorum Hatıralarındır beni ayakta tutan Resimlerdeki gülüşün rüyalarıma giriyor
Gökkuşağını anımsatıyor elbiselerin
Kalbimde iz bırakmış yaralarla yaşıyorum
Yuvasız kırlangıçlar gibiyim konacak yer bulamıyorum
Beni anlıyor musun gözbebeğim
Anlaki kendime geleyim
Bu esaretten bir an önce kurtulayım
Senin kollarında huzur bulayım