Yuvamı Özledim Şiiri - Mahmut Şimşek

Babamı kanser aldı bizlerden verdiya toprağa
Anamı eller aldı sevmedi bizleri bir daha
Yengeler kapris yaptı yaktılar kalbimi bir daha
Bir yuva yıkılıyor şimdi benzer keskin orağa

Özledim, anamı, babamı gardaşımı yuvamı
Özledim ben baba annemi, ablamı ve bacımı
Bir arada değiliz, Allahtan bu bize revamı
Yuvamız yıkıldı kimse duymadı benim feryadımı

Her birimiz savrulduk öyle gurbette bir yerlere
Katlandık ya biz yaban elde, hüzne ve o dertlere
Yabancı olduk hep özlere, öz olduk, biz ellere
Özledim yuvamı, Allahtan revamı bu bizlere

Nasihat olsun, anaya yuvaya, hasret, çekene
Dost bildiklerimiz, vurdu bizleri yerden yerlere
Taş. Toprak, olsaydık keşke, düşmeseydik, bu hallere
Çocukları vermeyin o dost görünen zalimlere