Din hâkimken haneye; bir cennetken o yerler;
Ne zaman ki çıktı din; döndü evler gayyaya!
İnşaallah durumu, tez fark edip şu serler;
Tam geçmeden iş işten; bakar dini ihya’ya!
Ondan başka her formül, istisnasız denendi!
Ne yazık ki hiç biri; getirmedi huzuru.
Fıtratlara ters şeyin, olmaz iken menendi;
Din düşmanı nadanlar, tercih etti hep zoru.
Bin bir türlü fitneler, doldururken dar’ları;
İlim bilmez ebeveyn, kucak açtı onlara.
Yanlış kıstas yüzünden, nur zannedip narları;
Hak kitabı unutup, din dediler zanlara.
Yuvalar yangın yeri, tehlikede bireyler!
Dünyevilik illeti; boğmak üzre imanı!
Haram olan ne varsa; yiyip, içip giyerler!
Sonra da hayâsızca, suçlar onlar zamanı.
Tek gaye var menfaat; herkes onun peşinde!
Rızaya talip olan; binde birde kalıyor.
Çoklar gafil ukba’dan, yitmiş dünya işinde!
Ateşlerin içine, balıklama dalıyor.
Ey akiller yetişin, söndürelim şu har’ı!
Yoksa yangın içine, bizleri de alacak!
Zira halkın ekseri, kar sanıyor zararı!
Koşmaz isek imdada; yarın çok geç olacak!
Abdullah Toroslu
26.03.2013-İzmir
Kayıt Tarihi : 26.3.2013 15:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!