Yuvada Kadın Şiiri - Mahmut Çoban

Gönül dağımda erimez Ka’rım.
Aile içinde sultanım, Han’ım.
Tümü tamamlayan diğer bir Yar’ım ,
Gizemli aşk gibi yuvada kadın.

Tüten ocakların O’dur ateşi,
Yaralı gönlümün gülen neşesi,
Issızlık halimin O’dur kimsesi,
Gözlerde yaş gibi yuvada kadın.

Her şey karşılıklı bunu bilmeli,
Rıza'yı İlahi bunun temeli,
Boynuma yüklenir bunca vebali,
Başımda taç gibi yuvada kadın.

Kırılmaya hazır yürek var onda.
Kol, kanat arar bir gün yanında,
Kimsesiz, gariptir kendi halında,
Ürkek kuş gibidir yuvada kadın.

Sevene yar olur, yavruya ana,
Silinmez yazıdır eşi alnına,
Çileyi sırtlanır, alır omzuna,
Bir lokma aş gibi yuvada kadın..

Bir anadır, eştir, yoldaştır O.
Gizimi saklayan sırdaştır O.
Yuvayı var eden Candaş'tır O.
Omuzda baş gibi yuvada kadın.

Birlikte mutluluğu onunla gördüm.
Ben O’na örtüyüm. O benim örtüm.
Ayağı altında cenneti gördüm.
Göz üstünde kaş gibi yuvada kadın.

Dünya evinin de ana direği,
Bir melek doldurur bizim haneyi,
Haramdan, günahtan korur kaleyi,
Şeytana taş gibi yuvada kadın.