Bir baktım ki ne evim kalmış ne de yerim
Açmayın yaram çok derin
Gelin komşular siz de görün
Ben ağlamayayım da kimler ağlasın?
Keşke evim dursaydı da elimi sürseydim taşına
Gözlerime inanamadım dünya yıkıldı başıma
Bakın şu hayırsız evladın (Süleyman’ın) işine
Ben ağlamayayım da kimler ağlasın?
Eşim Mehmet ‘e söyleyin gelsin
Yerimi yuvamı yıktılar görsün
Evlat değil sanki düşmanmış,Allah belanı versin
Ben ağlamayayım da kimler ağlasın?
Rüyamda Mehmet’i ağlarken gördüm
Evimi barkımı yıkmışlar ben yeni duydum
Kanadı kırık kuş gibi yuvasız kaldım
Ben ağlamayayım da kimler ağlasın
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta