Bir baktım ki ne evim kalmış ne de yerim
Açmayın yaram çok derin
Gelin komşular siz de görün
Ben ağlamayayım da kimler ağlasın?
Keşke evim dursaydı da elimi sürseydim taşına
Gözlerime inanamadım dünya yıkıldı başıma
Bakın şu hayırsız evladın (Süleyman’ın) işine
Ben ağlamayayım da kimler ağlasın?
Eşim Mehmet ‘e söyleyin gelsin
Yerimi yuvamı yıktılar görsün
Evlat değil sanki düşmanmış,Allah belanı versin
Ben ağlamayayım da kimler ağlasın?
Rüyamda Mehmet’i ağlarken gördüm
Evimi barkımı yıkmışlar ben yeni duydum
Kanadı kırık kuş gibi yuvasız kaldım
Ben ağlamayayım da kimler ağlasın
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta