Yuva Şiiri - Rumeysa Yılmaz

Sokaklar boyu yürüyorum.
Güneş batmış
Sokak lambaları başlamış mesaiye
İnsanlar bir yere yetişmeye çalışıyor alelacele
Koştur koştur...
Bense seni düşünüyorum
Acele etmeden, uzun uzun...
Çünkü biliyorum;
Seni düşünmek
Alelacele yapılabilecek bir mesele değil

Gözüm, tüm soğuğa rağmen halen
Parklarda oynayan çocuklara takılıyor.
İstemsizce merak ediyorum;
Lambaların dibine giden kedilere,
Şehir ışıklarına,
Yanımdan geçen insanlara,
Hatta sokaklarda oynaşan çocuklara,
Nasıl gizleyebildin kendini?
Mesela nasıl önünden geçtiğim
Her dükkanın içinde olabiliyorsun?
Ya da nasıl sığabiliyorsun yağmur damlalarına?
Bakışlarım nereye dönerse
Nasıl başarıyorsun orada olmayı?
Söylesene,
Nasıl yuva yaptın gözlerime?