Yutkunamıyorum Şiiri - Sibel Arslan

Boğazımda bir düğüm
Bugün de yutkunamıyorum.
Herkes gitmiş,
Yokluklarında bir ben kalmışım san ki.
Yapayalnızım.
Başımı yasladığım gövde
Elimi uzattığım kimse de
Yok artık.
Yapayalnızım.
Yine yalnız her gün gibi
Bugün de.
Kimsesizliğimle.
Karanlık gecenin
Saat bilmem kaçını yaşıyorum.
Denirse adına yaşamak.
Nefes alıyor olsamda
Yutkunamıyorum.
Birşeyler var diyorum yarın
Bak doğacak yine gün.
Desemde
İçimde kine,
Nafile..

"Yetmedimi kendine
Geçip giden ömrüne
Emanet tutulan ellere
Boşlukta kalan bedenine
Yetmedi mi?"
Ah! anlatıyorum da
Kendime
İçimdekine.
Söz geçiremiyor
Ve çığlıklara boğuluyor
Yutkunamıyorum.