Yusufun gözyaşları Şiiri - Nimet Öner

Yusuf 'un gözyaşları

Ruhum ruhuna yolculuk yapardı bazen

Dolaşırdı karanfil kokan sokaklarını 

Aniden yağmur bastırırdı sığınırdım kirpiklerinin gölgesine..

İşte o zaman olan olurdu!

Gözlerinin girdabından kurtulamaz vurgun yiyordum her hamle sonrasında

Seni düşünmek, bir anda leyl kapısına varmaktı
Senli hülyalarla baktığım her yeri, maviye boyamaktı Ve seni düşünmek şafağa varmaktı her akşam üstü
Düşüncelerimi senden alamayışım Ondandı

Biliyordum bahara aşkın  yakıştığı gibi, sende aşka  yakışıyordun duruşunla

Bu yüzden, yıkayıp yüreğimi seninle dolduruyordum
Geçenin kuytusunda seviyordum ellerini gözlerini
Gözlerin kandil gibi tüm odaları aydınlatıyordu, ben eriyordum mum hissiyle
Zaman ilerledikçe
Hasret diş biliyordu sabrıma
Ve ben susuyor bekliyordum
Yüreğimin hatırına

Ya gelecek ya gel diyecektin

Sen susuyordun 

Ve suskunluğunla 

her gece bir duygumun bileğini kesiyordum

Gün içinde içtiğim rüzgarlarla gebe kalan umudum, gecenin kara gözlerinde ölü ceninler doğuruyordu 

Usumda ki mezarlıkta yer kalmamıştı 

Yüreğim yenilgiyi kabul etmiş saat hasreti beş geçe beyaz bayrağı çekip gözlerimden özür dilemişti  

Gitmeliyim dedim ihanetten taş kesilmiş bir kavmin çocukları olarak hiç bir ihanet ağır gelmemeli,
hiç bir ihanet yaralamamalıydı. 

Aşkın uğradığı ihanetten ben mesul değildim 

Bahar saçlarını yoluyordu 

Topladım her sabah  bulutlara bağladığım pembe dilek çaputlarını 

Maviye boyadım akşamın kapılarını 

Kırdım saatin sende duran dakikalarını

Sen gitmiştin hemde hiç gelmeden 

Bende gittim  sabrımın son kalesi yıkılırken 

Belki herkes yerinden memnundu yada memnun görünmeye mecburdu

Rüyamda gördüm 

Yusuf ağlıyordu.........