Yusuf, Yusuf Şiiri - Halil Aydın

YUSUF, YUSUF- 2
Harmanlarda dolanırdı tek başına
Yusufçuk kuşu; zıplayarak koşardı
Uçarlardı yemyeşil harmanlarda

Öter dururlardı Yusuf, Yusuf diye, diye
Şakalaşırdık Yusuf ağabeyimle
Bak sana sesleniyor gel diye
Bazen kızardı bize, Yusuf demiyor diye

Gün geldi gurbet ellere uçtu
Anam arkasından sular, gözyaşı döktü
Anam sofalara çıkardı, bakardı kaşa
Bağırırdı Yusuf, Yusuf, Yusuf neredesin diye
Anamla bana düştü bütün işler
Başaramayınca benimde aktı gözyaşım yerlere
Dört yandan yıktılar ağılları serdiler yerlere
Çağırdım Ah! Yusuf, Yusuf, Yusuf neredesin diye
Bütün sorumlukları sardı sırtına
Koştu oradan oraya, taa vardı Almanya’ya
Kalkmaya çalıştı sırtındaki o kadar ağır yükle ayağa
Bazen bunaldı “ah! Yusuf; senin neyine, neyine diye”
Hayat yıprattı iyice, bir taraftan kalp
Bir taraftan eklem kapsülü yırtıldı
Yürümesi iyice zorlaştı, ameliyat dediler
Kimi doktorlar ameliyat olamasın, dediler

Yine de yürüyeceğim, dese de hayatın üstüne,
Yoruldu, yıprandı, terk etti dünyayı
Arkasından bulutlar gözyaşı, sular döktü
Üstüne toprak atarken bağırasım geldi, tuttum kendimi
Ağladı sevenleri Ah! Yusuf, Yusuf, Yusuf bizi bırakıp gittin diye
HALİL AYDIN (Sizden biri )
Halil Aydın