Yusuf'un Karanlığı Şiiri - Nilgün Pakyıldız

Bir şiir süzülmüş,
Süzüm süzüm edasıyla...
Gönül güllerinin goncasına düşmüş,
En edepsiz zamanlarda.
Minareler süngüm,
Camiler karagahım demiş,anlayana...
Bir garip kuş gibi,
Sürgün edilmiş,
Yusuf'un karanlığına.

Taze sabahlarda,
Çiğ tanesi oldun,masum yüreklerde...
Saçlarında rüzgar esse,
Gül kokusu yayılır yeryüzüne.
Ötelerden bulut bulut geldin,
Girdin hasta gönüllere...
Ay gibi parladın,
Yıldız oldun kararan gecelerde.

Meltem meltem estin sen,
Aşk denizinden...
Deva aktı ruhlara
Bal rengi gözlerinden.
Bir kuğu kuşu gibi,
Beyazlardan en beyazlara bürünsen,
Bin selam edersin,
Dalga dalga uçuşan ipek tülünden.

İçtik seni yudum yudum
Cennet şarabından.
Yüreklere yazdın umutları,
Şiir şiir sevdalardan.
Dudaklarından dökülen,
İnci tanelerini topladık,
Akan ırmaklardan...
Bu şarkı burda bitmez dedik,
Bir şarkı daha yazdık,
Yeşil şarkılardan.