Yusuf Topçu Şiirleri - Şair Yusuf Topçu

Kala kalmışım bir köşede
daracığım kendime
konuşsam deprem
sussam fırtına
ömrümün yangınları
alev alev yanıyor içimde..

Ben en çok,
kalabalık yalnızlıklardan korkarım...

Etrafında olan onca insana rağmen,
içine akıttığın gözyaşında boğulursun da kimse görmez ya hani.
Hani acırken kalbin, mutlu olduğunu zannedip gıybet ederler ya haline,

Parmak uclarıma dokunup
kanatma beni
yazdıkça acı'yorum kendime
yazdıkça eksiliyorum kendime..
kendimi eksitliyorum kendime!

Şüphesiz En afili kahramanı sen oluyorsun gecenin. Bir var olup Bir yok oluyorken duygularımda.. Sonra En yakın dostum oluyor geceler Girip karanlığın koluna Altını üstüne getirirken yalnızlığımın.. Geçtiğim sokaklar tanıdıklaştıkça Karamsar bakışlar sunuyorum Kanayan göz pınarlarımla sana.. Acı"m büyüdükçe içimde Sövüp duruyorum Duvar"lara Taş"lara Ve de insan"olamayanlara.. Kör gözlere sunuyorum suretimi Misafir bir bakış olsa dahi Buluşsun diye dudaklarımla.. ""Avaz avaz haykırıyorum sonra hayat çığlıklarımı sağır kulaklara"" Ne duyan oluyor beni kendim kadar Ne de koşup gelen yanıbaşıma İçimdeki özleme refakat eden Yalnızlığa kusuyorum bütün nefretimi.. Yaşanılamamış bir hayat"tan arda kalan kör topal umutlar oluyor işte.. Herneyse! DÜşündümde Aradığımda telefona bakmayan sen, Ne kadar yalnız olduğumu nerden bilecekti ki?

Taşımayacaksın
sevmesini bilmiyorsan o yüreği.
söküp atacaksın yeri gelince,
yeri gelince koyacaksın yükseğe,
en yükseğe..
Umut gibi,

Her gidiş bir yarım kalışla başlar...

Bavulunu ağzına kadar tıka basa doldursada insan,
hep eksik birşeyler kalır geriye.

Gidişler hep aynı işte

Kadıköy iskelesinde otururken gözlemlerime takılanlar geldi aklıma...

Herkesin bir derdi var gibiydi
çoğu insan denize bakıyordu
konuşurken yanındakiyle.

Sol yanıma sancı vurdukça yaşadığım geliyor aklıma,
Batıyorsun kalbime bıçağı vucuda saplarcasına,
canım yanıyor be kadın,
canım yanıyor işte,
düşünce hayalin pencere camına.
Takılıyorum dudaklarına,

Otomatik yanan sensörlü lambalar bile yok sayabiliyorken beni
hangi kapı aralığından içeri uzansa gözlerim
bir yalnızlık
kilit vuruluyor bakışlarıma...
görmüyorum gözümün önümdekileri
hissedemiyorum sevgiyi, aşkı ve nefreti

Sen gittikten sonra...

Darma dağınık odam
herşey bıraktığın gibi.
Kokunu silsin diye rüzgar
pencerem bile aralık hala...