Bilirim hüznün kederinde ilk gecesini matemin
Yoklukla var olmanın varlıkta yokluğun ne olduğunu bilirim
Bilirim kul iken kulsuzluğumu kulsuzken kul olmam gerektiğini
Ecelim yaşarken yaşadığımı o öldüğünde öleceğimi bilirim
Yaş akan gözlerime mil çektim
Bir daha senin için ağlamasınlar diye
Berrak akan pınarlardan kan içtim
Bir daha senin için çağlamasınlar diye
Günahtır şehvettir bu candan sızan
Affet Yarabbi affet aciz kulunu
Herşeyin üstündedir o yüce rızan
Huzura eriştir sefil gönlümü
Yumma gözlerini aç doğan güneşe karşı
Kendini hesaba çek kim yarattı bu arşı
Gün gelip yok olacak yalan olan şu ömrün
Hiç mi düşünmezsin sen neden var oldu ölüm
Geceye gömerim sensizliğimi
Geceye hapsederim sessizliğimi
Geceyi beklerken hep sendeyim
Seni beklerken hep gecedeyim
Bir sana anlatamam kendimi
Bir geceye sığdıramam derdimi
Belin bükülmüşte ihtiyarlamışsın nine
Dün gülüyordu gözlerin bu gün masumluk niye
Fani dünya demişler bu sahtekar düzene
Yıkılma ayakta dur sakın üzülme nine
Uzaktan bir öpücük sevimli gözlerine
Var mı kudretini anlayacak akıl Yarab
Sende mutluluk var sensizlikte ızdırab
Şehvetime boğuldum ziyan ettim ömrümü
Herşey sende başlar sana kalır son günü
Ömrüme ömür diye kattığım her şey yalan
Beni merhametine sar affet YÜCE MEVLAM
Ne sesliliğimde bir seslilik
Ne de sessizliğimde bir düşünüş var
Ne varlığımdan bir emare
Ne de yokluğumda bir eksiklik var
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!