Yusuf Sarı 2: Hakkında ziyaretçi görüşle ...

Şiir; kelimelerin, mısraların duyguyu ve sevinci kuşanarak, yanan sinelere umut taşıması ve ötelere kanat çırpan, aşk acısı çeken gönüllerin sığındığı bir limandır. Şiir; gönül heybesinde gül yapraklarına serpilen gözyaşı ve çatlamış dudaklara sürülen bir kevserdir. Şiir; Levh-i Mahfuz’da dudaklara harf harf yaslanan kafiye ve umutsuz ceylanların gözyaşını silen seher yelidir. Şiir; hasretlerimizi ısıtan güneş, kanayan yaralara sürülen merhem, yürek tezgâhında dokunan sancı, bir ayet müjdesiyle içimizi dirilten gökkuşağıdır. Şiir; tutsaklığın aynası, kafiyesi, sancılar kuşatan çile ve sevgiliye gönderilmeyen rüya mektuplarıdır. Şiir; kabaran duyguların, yürekte yaşayan duygu yoğunluğunun, fırtınaların bir yağmur gibi üstümüze yağarak bizi ıslatması ve şebnem olup iplik iplik kelimelere dizilmesidir. Depreşen hislerin ritim kazandığı anlarda şiir, nehir olur derin vadilere, gönüldeki çorak topraklara akar; orada çiçeklerin özüne karışarak iz bırakır. Şairin düşlerini, hislerini, düşüncelerini ve renklerin armonisini harmanlayıp tuvale yansıttığı ahenkli bir resimdir şiir. Şair, bir “kelime avcısıdır”. İncitmeden sevgilinin yüreğine, gül yapraklarına, kelebek kanatlarına kadife duygularla, ipekten dokunuşlarla inciler dizer. Bu şiirlerin size parlak bir ufuk, taze bir soluk, yeni umut katmasını diliyorum.