Yusuf Kesik Şiirleri - Şair Yusuf Kesik

Gözlerinin içine baktım geçenlerde, ey hayat!
Altın parıltısı gördüm gece misali gözlerinde, kalbim durdu zevkle.
Bir altın sandalın parıldadığını gördüm gece sularında
Batan, dalıp çıkan, yeniden parıldayan, bir altın oynak sandalın!
Dans delisi ayaklarıma bir bakış baktın
Gülen, soruşturan, eriten, oynatan bir bakış

I
Şehri dolaşıyordum geçende.
Kaptırmışım kendimi şehrin gizemine.
Köşe başlarında sevgililer kendinden geçmiş.
Etrafta umarsız insanların koşuşturması..
Bir elimde sigara, diğer elimde boş bir umut..

Senin kırıp parçaladığın bu gönlüme saygı duymuyorum artık.
Bütün sınır taşlarını alaşağı ettim; en tehlikeli arzuların peşindeyim.
Seninle unuttum, değerlere artık bir şeye inanmıyorum.
Şeytan deri değiştirince ismi de değişir mi sanırsın?
Hiçbir şey doğru değildir, en soğuk sulara daldım.
Nereye gitti benim bütün iyilik meleklerim hani?

Sen ey, istemim benim!
Her zorunluluğa boyun eğdiren, Benim zorunluluğum!
Bütün küçük zaferlerden esirge beni!
Gönlümün alınyazısı, kader dediğin!
Sen içimdeki! Üstümdeki! Bir büyük kader için beni koru!
Ve sen büyüklüğüm istemim benim son çabana sakla

Yazık, büyük şehirde yaktığın ateş sütunlarına
şimdi bu topraklarda ocak söndürmeye gelmiş
onun sadece öğrendiği tek şey pis kokulu bataklıklar yaratmak
Damarlarında dolaşan vahşi kan beynindeki insanlık merkezini tahrip etmiş
Hizmet ettiği dünyaya ait hiçbir insanlık belirtisi bırakmamış.
Kendince bir ruh mezbahası yaratmış.

Kinimi öfkemi bu şehirden çıkara cam..
Ah! Sevdam ben bu şehirden gitmek istiyorum.
Bu ruhsuz şehirden bir an evvel gitmek istiyorum.
Bu paslı, kirli, ruhunu satmışların şehrinden gitmek istiyorum.
Bu dumanlı rahat düşkünü şehirden gitmek istiyorum.
KIŞ fırtınalarının bile sesiz olduğu bu şehir den gitmek istiyorum.

Ruhum daralıyor, sakınarak çıkıyorum merdivenleri.
Bir körün ömrünün değneğiyle sürünerek geçmesi gibi..
Kendi sevinç pınarımı bulmak için yükseklere uçmam gerekti!
En yükseklerde kaynıyor her şey benim için.
Yüreğim yükseğe pek coşkunca akıyor.
Kara sevdalı mutluluk dolu yazım,

Ey! Umutlarımın şakıyan kuşları..
Beni öldürmek için sizi boğdular.
Evet, En sevdiklerim benim,
Kötülük hep size attı oklarını,
Beni can evimden vurmak için!
Çünkü gönlüme yakın hep siz vardınız,

Nerede hani bütün sıkıntılarım şimdi?
Çığlık atmayı mı unuttunuz yoksa?
Bugün bir zaferdir işte geri çekiliyor hepsi.
Kaçıyor bedenimde işte eski baş düşmanım.
Kötü başlayan her şey nasılda bitiyor.
Yeni umutlarım var yüreğim genişliyor.

Yakından korkarım senden, uzaktan bakarım sana.
Kaçışın kendine çeker beni, arayışın durdurur beni.
Acı çekerim, ama senin için nelere katlanmam ki ben.
Nereye çekiyorsun ey! Mükemmellik! Vahşi dişi!
Ey masum, rüzgâr gibi tez çocuk gözlü günahkâr!
Düştüm peşine en belirsiz izlerin bile. Nerdesin?