Babam akşam eve geldiğinde,
yorgunluktan dizlerinde derman kalmazdı.
Nasırlı ellerini hep cebinde saklardı.
Önce soğuk bir su içerdi,
derinden bir oh! çekerdi.
Tarlada topladığı buğday başaklarını,
Sen başını omuzuma koy öylece kal
sadece sevgi sözcüğü fısılda.
istersen şair olurum şiirler okurum.
istersen yazar olurum sevgiyi, aşkı
yada ölümsüz aşkları anlatırım sana,
nasıl istersen.
Nasıl döksem içimdekileri bilmem ki?
Dikenlere dolanmış ipek mendil gibi,
çektikçe paramparça oluyor yüreğimdekiler.
Nasılda bir duygu seline kapılmışım bir bilseniz,
dalgaların kayaları aşındırırcasına zamanda beni tüketiyor.
Nasılda heveslenmiştim yaşamı tanıdığımda.
Gece ansızın duyarım sesini
eşsiz bir ezgi eşliğinde,
görünmeyen ve benle alay eden
bir düş gibi.
Nicedir hazır seni bekleyen yüreğim
halen kendine gelmeyen bir sersemlik içinde,
Seni sevmek hayatımın hatası mıydı?
Her seferinde vazgeçirmeye çalıştığım duygularım ah!
Gönlüm esas duruşta bekleyen bir asker gibi
Ağzında çıkacak tek bir heceye bakıyor ‘’Sev’’ diye
bir yaz daha geldi geçti;
Ne güneş, ne yeşil çimen nede rüzgârın hışırtısı var.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!