Yusuf Harman Şiirleri - Şair Yusuf Harman

Öyle doyumsuzsun ki sen yazdıklarım farklı ama konu hep aynı, dağarcığımda bir tek sen kalıyorsun.
Sükut dedikleri sensin herhalde, canımın iç yanı; Beni susuyorsun her anında.Söz gümüş dediler o da bana kaldı, seni yazıyorum her 'halimde'...

Yokluğunda saatin ne önemi var.Ha bir saat ileri, ha bir saat geri.
Sensiz geçen aylar saati unutturdu, ne farkeder ha günöte ha günberi.

Çayıma koyduğum şeker misali;
Az koydum yüreğime yetmedin, çok koydum seni benden ettin.
Bu sefer tadını kaçırdın sevgili, yudumladığım son demdin.

Çocuk düşüncelerimin tek sahibiydin.
Aşkındı uçurabildiğim son uçurtmam.Şimdi gözlerimden uzaklaştın, yaşadıklarımın ardında kaldın.
Ve ben çocuk olamadım birdaha; gittiğin gün beni çocukluğumdan utandırdın.

Senin hamallığını ben yapıyorken, başkasıyla yol alışın gücüme giden.
Tıpkı, pazardan aldıklarını çocuğuna taşıtan baba misali; Öyle rahatsın.
Bense yorgunluktan bitkin çocuk, bir o kadarda sessiz.Hoş, önemi de yok bunların (!)
Sen bende "taşıdığım kadar yoksun..."

lk önce yarım yamalak bir sevdayı öğretmiştin bana.Yarımda olsa adı sevda kaldı serzenişlerimde.
Bir teşekkür bile edememiştim sana.
Mazur gör sevdiğim düşünemedim, acemilik işte.Sustum sonralarda.Bana uzak sen, sevdansa hep yakınımda.Anla işte.Seviyordum ama başkası yaşıyordu seni, boşaydı hayal etmek.En iyi öğrettiğindi 'sahiplenmeden kaybetmek'.Ne elinden tutabildim ne de uzak kalabildim.
Bunca olanların üzerineydi sana teşekkürümü borç bilmek.Belkide sen haklısın gönlüne taht kuramadığım;
Teşekkür ederim sana.Hem varlığına hem olmayışına, teşekkür ederim...

Aşk'ı aramak satırlarda; boşa mürekkep bulaştırmaktır kağıda.
'Aşk' yolunda maşuk olmak konu olmuştur, düğümlenmiş bütün hıçkırıklara.
Başkadır konu olmak 'aşk'a.Serzenişlerde bulunmak gayesi, esareti doğurmuştur her safhasında.
Ateş olmak gösterir kendini söz konusu aşkta; 'Canan'ın lütfunda yanmaktır kıvılcımların çabası esasında...

Aslında konu sen olunca varlığında yokluğunda hiç önemi yok biliyor musun?
Bir yanımdaki yokluğun var, cümlelerle dolduramadığım.Birde sendeki ben varım; dilinden çıkardığın tek kelime bile olamadığım..

Bir bakıyorsun bitmez dediklerin bitmiş, gitmez dediklerin gitmiş.
'Geçmiş'te bıraktığın yıllar, başka hayatlarda 'gelecek' olmuş.Bunu kabullenememişsin.
Sen farkında bile değilsin oysa.Belki bu yüzden içerilerde bi'yerlerde kalmış gitmiş çocukluğun.Bu yüzden uzaklaştıkların hep dik bir yokuş.
Kimbilir yoruldun ama sen farkında değilsin.Çok düşünüyorsun.Düşündüklerini yaşayamamak, yaşadıklarını düşündürüyor.Bunu çok iyi görüyorsun.
Unutma; ne çocukluğunu aklından mahrum bırak ne de şimdiki seni çocukluğundan.
Yaşamaksa yaşamak, sonsa son olmak;

Şubat'ıma sevgili olamadın, başkasının Ocak'ı oldun.Ben sana yaz'dım, sen kışı seçtin.Üşürsen seslenme; İlkbahar'ımı senden, ikincisini benden ettin...