Bir şehrin sokaklarında,
Yürüyor görmüyorum.
Yolum belki sağ, belki sola,
Gidiyor bilmiyorum.
Gözlerinden kalbime,
Karanlığı delen bir ses!
İnce ve kendinden yoksun,
Yokluğumda yıpranmış bir heves.
Kabullenmesem de sen artık yoksun
Sana sadece sunu söylemeyi isterdim
Ardından boynum bükük, ruhumda yıkık ve ümitsizce bakarken,
Ben bunları hiç bir zaman hak etmedim, sen ise beni...
Şimdi gidiyorsun, git!
Ağlamayacağım bu kez, ne sana ne de yalnızlığıma,
Olsun varsın, git bir elveda dahi demeden, git...
Yok, olmuyor, çekilmiyor bu kahır
Sen beni duyamaz ve hiçbir zaman anlayamazsın.
Akşamlar, bir de gece, bu sefili tanır.
Sen beni göremez ve hiç bir gündüz tanıyamazsın.
Bir sabah günesin doğmadığında,
Gölgelerin yok olup renklerin kaybolduğunda,
Karanlığına ümitle bak ki,
Güneşin bulutlara söz verdiği gibi gelsin.
Gelsin de karanlığına son versin.
Unutma ki ümitsizlik ümitsizlik getirir
Ayrılık vakti gelip çatınca,
Rüyalarda düşler başlayınca,
Kalbinde kırıkların artınca,
Bil ki yüreğinde katlediliyorum.
Gözlerin beni görmüyorsa,
Müptelası olduğun o yalanlar var ya
Gün gelecek dikilecekler karşına
Senin, hep yapıpta suçladığın hayat
Gün gelecekte hesap soracak sana
Baldıran zehrini içecek dudakların
Hep aynalar yazılmayacak kâğıtlara
Yazılıp ta kırılmayacak artık
Susuz kalmış bir okyanus boşluğunda
Canana hasret kalınmayacak artık
Cümle derde deva olunmaz ama
Ona her dokunduğunda ben olacağım dokunduğun
Onu her öptüğünde benim tadım dudaklarında
Elini tuttuğunda, benim avuçlarının içinde ki sıcaklık
Dolaştığınız yollarda beni fısıldayacak rüzgâr kulaklarına
Gözyaşların süzülürken yanaklarından
Elvedalarla bezenmiş bir ömür benimkisi
Mavisinden yoksun gecelerin yakamoza hasreti.
Prangalara vurulmuş aşkların
Hasrete damla damla akan sevgisi.
Sana elveda demeyi istememiştim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!