Çivisi sökülen koca dünyayı
Sorarım ben size sorarım dostlar
Şerlerle örülen kötü rüyayı
Ben nasıl hayıra yorarım dostlar
Adam gibi olmak suçtan sayılmış
S en benim yıldız gözlüm
E n açık sözlüm
N idam sesim soluğum
İ ksir-i ruhumsun
Ç oğum azım yazım kışım
Çanakkale geçilmezdi heyhat şimdi geçildi
Kâinatın güzeli! Benim bacım seçildi
Asım’ ın nesli diyordun ya nesil değilmiş
İmanını sele vermiş yurdunu ele vermiş
Ah be Can abi...
Bir bilsen gözlerine bakınca gördüğümü
Kaç defa doğduğumu bir tebessümünde
Ve tek sözünde kaç defa öldüğümü
Ah be Can abi....
Ah bir bilsen bendeki kördüğümü
Bu şiir sana yazılmamıştır
Sessizce gelişine
Tatlı tatlı gülüşüne
Kaçamakça bakışına
Ve su gibi giden hayatın
Akışına yazılmıştır.
Ne çok sevinmişti ekmek parası için gittiği gurbetteki babası ona bir çift ayakkabı gönderdiğinde. Dünyalar onun olmuştu sanki.
Babası bir sabah o uyurken gelse yavaşça yanına girse onu kollarına alsa uyandığında ona gülümsese ancak bu kadar sevinebilirdi herhalde.Beyaz spor bir ayakkabı idi üstünde iki cırt cırt vardı. Altları siyah biraz da yüksekti. Çelimsiz ve ufacık olan boyunu biraz da yüksek gösterecekti bu ayakkabılar.
Bayramda giyersin demişti annesi ve kaldırmıştı sandığa beyaz spor ayakkabılarını. Daha iki ay vardı bayrama. Bu bayram daha güzel daha mutlu olacaktı. Başka bir heyecanla bekledi günlerin geçmesini. Beklenen gün gelip çatmıştı. En buruk, en mutlu günüydü onun. Buruktu babası bu bayramda gelememişti. Mutluydu onun gönderdiği beyaz ayakkabılarını giyecekti. O sabah ayakkabılarına sarılırken babasına sarılır gibi hissetti. Birkaç ay önce artırdığı üç beş kuruşla almıştı nede olsa. Belki ayakkabıya kardeşlerinin fanilasına annesinin patiskasına verdiği paralar yüzünden gelememişti bu bayram. Tek başına yine gurbet elde kalmıştı. Bir önceki bayramdan kalma gömleğini ve pantolonunu çıkardı annesi özenle sakladığı yerden. Yer döşeğinin altına koyarak bir güzel ütü yaptı kendince. Kırışıklıkları düzeltti işten güçten kırışmış elleriyle. Ayakkabıları kadar olmasalar da fena durmamıştı üstünde. Zaten etrafındaki diğer çocukların ondan bir farkları yoktu. Hepsi de onun gibi fakir çocuklardı. Hatta onun diğerlerine göre bir artısı vardı; beyaz cırt cırtlı spor ayakkabıları.
El öpmeye gittiği komşulardan kavrulmuş buğday, kavrulmuş nohut, üzüm, durumu biraz iyi olanlardan şeker toplamıştı epeyce. Hatta harçlık bile almıştı Almanya’ da işçilik yapan, zor da olsa bu bayramda memleketine gelen komşudan. Ve bayramdan sonra gömleği ve pantolonu gibi ayakkabısı da kalkmıştı sandığa bir sonraki bayramda giyilmek üzere.
Orta ikiye başlamıştı bu sene. İki kilometre idi okulla ev arası her gün iki kilometre gel iki de git dört kilometre. Bazen kaçak bindiği belediye otobüsünden yarı yolda indirirdi fark eden muavin. En sevdiği ders Türkçe idi ve en sevdiği öğretmen Türkçe öğretmeni. Okulda sadece okul birincisi olan arkadaşının ve onun Türkçe dersi 10 idi.
O yıl beden eğitimi dersinde spor ayakkabı giymek zorunlu idi. Hocası tutturmuştu illa spor ayakkabı ile geleceksiniz diye. Ne bilsindi onun ve diğer arkadaşlarının spor ayakkabıyı sadece bayramlarda giydiğini. Okul servisi ile sabah şehirden gelir, akşam yine aynı servisle geri dönerdi. Daha bir gün bile gitmemişti spor ayakkabı istediği arkadaşlarının köyüne.
Seni bekleyeceğim
Kapım her çalındığında
Önce sen geleceksin aklıma
Heyecanla açacağım kapıyı
Gelmesen de
Geldin diye hayal edeceğim
Alışıyorum sensizliğe
Ya da alışmaya çalışıyorum
İlk gün bu sensiz geçen
Ama ben dünü de sensiz
SUSMA YÂR...
Konuşmalara Küsme...
Sevgiye Cümleler Kur(A) Mazsın Bilirim
Yasak Kelimeler Harcın Değil
Korkarsın BİZe Dair Kelam Etmekten
Ama SUSMA...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!