Esir düşen bir hayatın sonrasında
Özgürce yaşamam gerekti
Bunu anlamıştım dakikalar sonra
Kaybeldiğimi
Unutulduğumu gördüm
Yabancı bakışlarda.
Sabrediyorum...
Biliyorum
Umutla bekliyorum
Sana sitem veriyor o şehir
Bana ise canım ..
Şiirler sözler yazdırıyor bu şehir
Yüreğimin hükmü olmaz
Düşmeden...
Benimde tut elimden
Gözlerin bakmayı öğretmişken bana.
Bahçe benim
Yoluma düşsen ne ki ?
Bir sebep buldun mu kendine
Unuttum ben
O bildiğim sokakları
Yalın ayak yürüyorum
Ben şimdi...
Kaçma benden ne olur
Gel otur baş köşeme
Konuşalım mı senle kalbim
Anlat bana derdini
Yabancınmıyım ben senin.
Dedim peki...
Gülümseyerek kalbine
Fotoğrafın asılıydı kirpiklerine
Gel zaman git zaman
Bakar dururum o resmine.
Karlı dağlar erimeye yüz tutmuştu
Aylardan ya Mart yada Nisan dı
Bir çiçek gördüm adını bilmediğim
Şişli dağların yamacında
Boynu bükülmüş ama
Cesareti ile dimdik ayakta duran bir çiçek.
Sensiz garip kaldığımı unutma keçi
Nerden bileceksin
Sensiz günleri
Kimseyi görmedim
Böyle inatcı
Kimlerin duası ayırdı bizi.
Umutsuz yolculuk kervanıymış
Gidip görülen yerler
Sıhamazmış insan
Kaybettiğini görünce.
Mavinin en koyu renğiyle
Aylar önce ..
Kirpiklerin diyorum sevgili
Zindanımın demir parmaklığı olmuş
Mühabbet yemişim zaten hayattan
İnfazım görülsün orda
Son isteğim olsun sana.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!