Sen sus Kadın...
Ben anlatacağım seni
Eşgâlin var
Kalbimin bir yerinde
Ağır hükümlü diye
Kesilmiş cezan var.
Ben ne 'ye inandım
Neden inandım
Pek bilemedim
Bu hayatın dilini çözemedim.
Mutlu bir günümüzde
O gece ay' ın yüzü karaydı
Sende gönlüme yara
Hatırası kalan sokaklardan
Söndürün sokak lambalarını
Gölgesi gelmesin yanımda.
Şimdi gitmem gerek..
Bunu kendim için yapmam gerek
Birkez olsun gidip
Kendime saatlerce kızıp
Ağlamam gerek
Hislerimin isyanı var içimde
Nerden başlayayım anlatmaya seni
Gönül ağlamazsa dil konuşmaz derlerdi
Ağlıyor gönlüm demek ki
Konuşuyorum seni kendi dilimde
Yazıyorum çiziyorum gelmiyorsun geri
Ağlıyorum hüzünleniyorum açmiyorsun kalbini
Kim nerden biliyor
Her gece sana ağladığımı
Kimlerden duyuyorsun ..
Böyle asılsızca kuralsızca lafları
O her gece kullandığım
Kendime armağan ettiğim
Bir gün O' da sevecekti
Gözleri bir hedefe kitlenmiş
Durgun bir o kadarda
Yorgun bakıyordu hayallerine
Cesareti kaybolmuştu kendisinden
Firari duyguları bir gecede
Kadın demiş ki günün birinde
Kimse kendiliğinden bir yere gitmiyor
Yaşıyoruz demiş
Yaralarımızı severek
Onu kendi kulaklarımla dinleyerek.
Yaralı bir kalp taşısa da insan
Çok sever bazen
Dili lâl olur söyleyemez sevdiğini
Engelleri vardır belkide
Umutsuzsuzca sevenin
Aşmak istese de aşamaz
Benim gözlerime
Hep bir eksik gelir
Mevsimler..
Ya edalı bir bahar olmalı
Hani o ilk gelenden
İlk sevilenden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!