Nevrim döndü yar sensizlikten
Çıkamaz oldum bu sessizlikten
Gözlerim gözlerini arar oldu
O gözler artık yaşla doldu
Issız, soğuk, simsiyah gecelerin sabahlarında
Kördüğüm ettiğin gençliğimi arardım
Sonun bilmediğim o dar sokaklarda
Saçlarının dalgasına, gözlerinin karasına bakardım
Yoktu verecek cevabım; seni soranlara
Gözlerin göz kapaklarıma yerleşen bir resim gibi
Kapatınca bile gitmeyecek bir eser
Kalbime işlemiş kirpiklerin
Düşlerimde sayarım birer birer
Sahi nasıl kirpikler olanlar sevgilim
Sen gideli dokuz ayım
Üç farklı mevsim eder
Sensiz geçen her günüm
İki yüz yetmiş gün saydım
Hata ettim, kızdım sana
Herkese mi öyle bakıyordu yoksa
Onlara da mı gözlerini kaçırıyordu?
Başkasını mı arıyordu gözleri
Yoksa beni birine mi benzetti?
Jilet kırmızısı dudakları mest ediyordu
Alt dudağını ısırıp gülümsüyordu
Gözlerini kısardı gülerken sürekli
Şehvetle sevginin karışımıydı, yürekli
Herkes gibi miydi gözümde acaba
Öyle olsa yazar mıydım şu mısraları
Herkes gibi olana şiir yazılır mı?
Kalbim ile beynim kaldı arada.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!