Kelimeleri yerli yerine oturtamam
Şiir edemem onları
Nefesim yetmez dağın doruğuna varmaya
Dağ edemem yarını
Tuale dökemem canı
Boya kurur elimde
kadınlar tek olmak ister kutuda bir gül gibi
kadınlar şımartılmak ister küçük bir çocuk gibi
kadınlar öpülmek ister çoğu zaman kadın gibi
kadınlar cennette olmak ister melek gibi
oysa şeytandır çoğu zaman kadın
Kendi yarışır benimle
Kabahat benim değil
Sonsuzluğun deminde oturmuş
Bir bardak çay içiyorum
Ah yar ne olurdu bakışımda kalsaydı gözlerin
Sensizliğin fakirliğindeyim anlayacağın
Bundan sonra adın Yavuz olsun
Biriktirilmiş sevdalardandır
Bu söz
Ne derken ne demek istediği anlamaktır
Ve ne diyeceğimi söylemeden bilmektir
Uyku dökülüyor gözlerimden
Bir hasrete yanmış kül damlıyor
Bak gördün mü
Zorla getirilen bir yakanın düğmesi olmak ne zor
Bırak-bırak ben toplarım dökülen gözyaşlarını
Sen bir zahmet şu ateşi söndür acilde siren sesleriyle yanan
Kalmak olmuyor gelmeden
O yüzden gitmeli şimdi
Kalırken gelmemek olmuyor
Sensizken olmuyor kalmak şimdi
Gidiyorum
Gelebileceğim en uzak yere
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!