Sabah yine o gri tavanla göz göze geldim,
Alarm çalmadan uyanmanın o tanıdık yorgunluğu.
Kapıdan çıkar çıkmaz teslim oluyorum sanki,
Ayaklarım yolu benden iyi biliyor artık,
Otomatik bir oyuncak gibi, pili hiç bitmeyen.
Çayın demi bile aynı, bardağın lekesi aynı yerde,
Başımızın üstünde yeşil bir gök,
Güneş ince ince süzülüp düşüyor omzuna.
Hava nemli, yoğun bir toprak kokusu,
Ve içimize işleyen o derin ferahlık
Elim elinde, parmakların parmaklarıma kenetli.
Sanki dünya sadece burası,
Zaman durmadı aslında, sadece ağırlaştı.
Raflarda biriken toz gibi...
Rüzgârın camı zorlaması değil bu,
Artık evin yalıtımı eskisi gibi değil sanki.
İçimde bir yer, tam şuram,
Yutkunsam geçecek gibi değil.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!