Bir topala koşamadığı için kızılır mı?
Bir sağıra duyamadığı için bağırılır mı?
Veya bir köre göremediği için acınır mı?
İşte bir âşığa sevme denilmez.
Bir balığı sudan çıkartıp ona nefes al denir mi?
Bir köpeğe havladığı için sus denir mi?
İnsan niçin var oldu söyler misin?
Kader kim için yazıldı?
Sevmek kime mahsustu?
Âşık olmak bize mahpustur.
Kalbin niçin emretti söyler misin?
Bu dünya kim için vardı?
Sen zaten susmayı seversin
Anlatmak yoktur lügatında
Anlatsan da gerçekler
Söylediklerinin arasında
Bir yarasın gönlümde
Deniz kokardı mercan gözlümün saçları
Ben hata yapınca çatılırdı hemencecik kaşları
Ona bakan gözlerin gövdesinden ayrılırdı başları
Dedim toprak gibi kutsal bu kadın bir başkadır
Bu bir başkadır dediğimiz her şey bize başka
İsmin ne güzel, yaşatıyorsun anlamını
Önce kör kuyular sonra sultanlık mı hayalin?
Düştüm zannediyorsun değil mi?
Gerçekten kuyuda mı sanıyorsun kemali?
Ah her şey inanmışlıktan mı ibaret?
Yazıyorum işte bir şeyler
Şimdi neredesin kim bilir
Hangi dudaktan dökülen
Sözler yüzüne çarpıyor
Hangi eller sana yakın
Uyan sevgili kalk, perdeni arala güneşli bir gün
Güneş seni selamlıyor gülsün o güzel yüzün
Hatırına düşürme maziyi yüzünde olmasın hüzün
Baharda çiçek açmış bak sen hâlâ peşindesin güzün
Bir son sananlar için ne acı aldanıştır ki gülüm
Sana konduramadığım şeyleri
Kendim kabullenemezdim üzgünüm
Senin bana sevgisizce baktığını
Kendime yediremedim üzgünüm
Anlamlandıramadığım şeyleri
Sana yakıştıramadım üzgünüm
Yaş aksa gözünden, inan can bulurum közümden
Nedeni bensem özünde olsun bırak sen üzülme.
İnsan geçer her sözünden kalp bir defa küsünce
Kalbin bana küsse bile sevdiğim bırak sen üzülme.
Hüzünle dolan gözyaşları hatıraları da kahreder
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!