Uyan sevgili kalk, perdeni arala güneşli bir gün
Güneş seni selamlıyor gülsün o güzel yüzün
Hatırına düşürme maziyi yüzünde olmasın hüzün
Baharda çiçek açmış bak sen hâlâ peşindesin güzün
Bir son sananlar için ne acı aldanıştır ki gülüm
Sana konduramadığım şeyleri
Kendim kabullenemezdim üzgünüm
Senin bana sevgisizce baktığını
Kendime yediremedim üzgünüm
Anlamlandıramadığım şeyleri
Sana yakıştıramadım üzgünüm
Yaş aksa gözünden, inan can bulurum közümden
Nedeni bensem özünde olsun bırak sen üzülme.
İnsan geçer her sözünden kalp bir defa küsünce
Kalbin bana küsse bile sevdiğim bırak sen üzülme.
Hüzünle dolan gözyaşları hatıraları da kahreder
Bir hayalim var herkes gibi
Hayalim olmamak herkes gibi
Herkes baktığında kendini bilir
Bunun için gerekmez insana ilim
Bir vicdan hayalim var
Gitmişsin çoktan seneler, seneler ötesine
Hafızamın en ücra köşelerinde vardın oysa
Gitmişsin çoktan en ücra köşelerinden bile
Kalbim attığında en derinde sen vardın oysa
Bugün yokluğun düştü hatırıma seneler öncesinden
Seneler önce sen yani ben biz varken işte beraberken
Cevapsız kalır, seni soran sorularım
Nedensiz olur, ayrılıklar daima
Gizler insan en küçük detayları bile
Kaybetme korkusundan galiba
İhtiyacım yok, verilecek cevaplara
Mecnun’a sual etsen seni leyla mı öldürdü?
Dile gelir gönül zehir öldürdü zehri aşktandır.
Ferhat’a sorsan dağları Şirin için mi deldin?
Dile gelir gönül aşk için deldim zehri aşktandır.
Kavuşmak tek ümit tek teselli midir?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!