Özlüyorsun elbet güzel kardeşim
Özlüyorsun elbet bazı günleri
Hatta bazen istemediklerini de
Özlemeden olur mu hiç?
Özlüyorsun yitirdiğin saygını
Darılmak yok ama bizim memlekette salak çok
Biz salağa salak diyoruz diye, bize kızanlar da çok
Güpegündüz memleket soyuluyor ses çıkaran yok!
Et yiyenin gözü aç memlekette, soğan ekmek yiyen tok..
Herkes alim eğriyi doğruyu bilmeyen de yok.
Şair var şiiri ölüme götürür
Şair var o ölümü şiire götürür
Şair var tek mısra ile aşkı öldürür
Şair var bir sözü ile ölümü öldürür.
Bizdeki şairlik ancak düşman güldürür.
Kırık bir kalpte yaşarken, anılar
Geçmişte kaldıysa eğer yaşayanlar
Sadece nefes alıyor diye, canlılar
Pek de yaşıyor sayılmaz
Karanlığın ortasında kalmışsa insan
Seni çiçeğe anlattım soldu
Seni börtüye böceğe anlattım öldü
Seni dağa taşa anlattım çatladı
Seni dostlarıma anlattım onlar ise güldü
Seni kalbime anlattım zordu
Gül diye, sen hep gül diye
Var olmalı bu sözler, var olmalı bir memleket.
En ücra köşesinde bile, yaşatılıyorken bir umut
O zifiri gecelerin ardında, sadece senin hatırına
Sev diye, sen hep sev diye
Bir parçam koptu bedenimden
Bir parça eksildi gözlerimden
Sözler artık anlamını yitirdi
Yalan, koca bir aşkı bitirdi…
Şimdi buradan biz olur muyuz tekrar
Biz oluruz da biz kalır mıyız tekrar
Bir tanıdık sesinde huzuru
İncinmiş suratlarda acıyı
Çıkmazların girdabında kendini
Ölülerin arasında, bizi seyret.
Seyret ki vicdan doldursun gözleri
Seyret ki muhatap bulsun sözlerim
Ne zaman gelecek bu rüzgar
Sıcak esintiler ısıtmaz artık
İçimi yakıyor gözlerindeki telaş
Gel gidelim gel arkadaş
Sanki bir gün doğuyor şu an
Bu sokakta kaç sokak lambası var? Sayamadım.
Önünden sessizce geçtiğim bu kaçıncı apartman?
Sokaklar sessiz insanlar uykuda ben ise çaresiz
Bir dert taşıyorum heybemde ama anlayamadım.
Kaçıncı caddedeyim, hangi mahalle arasındadır?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!