Yürüyüş Şiiri - İsmail Karakuş

serin bir yürüyüş.
ölgün bir his yitimi.
ışığa koşuş yarışırcasına,
elele,
hiç tanımadıklarınla.
tehlikeli bir parkur,
her dönüşte,
bir puan giz yazılıyor hanene.

saydam kuşların eşliğinde,
finişe belki en yakın görmek kendini.
frenleyemeden,
kendini gidişine bıraktığın
o sakin yürüyüş;
aslında,
bitirmeyi çokça istediğin
hülyalarının
kayıp krokisi.
yürüyüş,
ilelden ebede dek
süren,
sürecek olan,
sürmesi gereken
ve
yaşamla kaybettiklerini,
yürüyüşünle
kazanman birer birer.
kazanman
her keskin parkurda
bir kaybettiğini,
ve en sevdiğini belki...