Yürüyüş Şiiri - Eyp Yıldırım

Kayboldu hatıralar yüzünün derin yarıklarında
Acı gülümsemeyle garipsedi yaşantısını
Kalp kırıklarıyla doldurdu iç cebini
Kimsenin el uzatamayacağı
Tepkisiz tanık oldu olanlara,
İndirmeliydi tam ortasına hançeri gecenin
Korkmadan yaşamlıydı incinmeden
Kansızın dölüydü vicdansız
Umarsızca harap etti etsiz bedenini
Yoruldu ağlamaklı gözleri
Bedenini taşıyamıyordu arsız ruhu
Ayak parmakları delinmişti sessiz yürüyüşünde
Saplanıyordu karanlığa kan zerrecikleri
Kendine dönük sessiz ve tepkisiz
Yavaş yavaş kayboluyordu karanlığın içinde
Umursanmadan..,aşksızz..