Yürüyüş Şiiri - Ömer Şamil Velioğlu

Yüzümde
Acımasız kavgaların izleri var
Yalnızca küçük bir ümit cebimde olan
Sırtımda
Binlerce yetimin gözyaşıyla yürüyor
Ve ben sonumun ne olacağını hiç bilmiyorum

Yıllar akıp gidiyor,
Aşkın potasında gün gün eriyorum
Yıllara meydan okuyan izler
Görüyorum yollarda
Pas tutmuş yürekleri
Ve önde gidenleri görüyorum
Aşka susayan gözlerimde
Kıvılcımlar çakıyor
Ellerim sımsıkı sarılmak istiyor rahmet ipine
Karınca misali
Umut ederek yürüyorum.
Ve ben sonumun ne olacağını hiç bilmiyorum

Ayaklarıma zincirler vurulmuş
Düşüncelerim tutsak
Zifiri karanlıklarda
Yolumu bulmaya çalışıyorum
Sonbahar gelmeden göç eden
Vakitsiz kuşlar gibiyim
Meyus adımlarımla dertleşiyorum
Ve ben sonumun ne olacağını hiç bilmiyorum.

Karanlık asırların
Kara çocuğu muyum
Yoksa habercisi mi
Doğmak üzere olan güneşin
Bir işaret bekliyor
Hep yolları gözlüyorum
Ve ben sonumun ne olacağını hiç bilmiyorum.