ankaa, yâr-ı gâr veya çöl cini
konak yeri, yoksullar yurdu
yollarımı aydınlat güneşşemsim benim
incecik puşu giymiş hercâyiyim
zünnarım koptu / azâd edildim
bir yürümesini bilirim
biricik nokta idim, döndüm, âlem oldum
sûrun yasını yuttum
Mesih’in heyecanını tuttum
üfürüklü bir mağara ehli idim
bir ömür boyu yattım
muştuyu duydum ve uyudum
ne Hızır’ı, ne de İlyas’ı tanıdım
ama zincir halkalar, dalgalar
ne diye hep peşimden koştular
ben yürüdüm
sular alçağa akarken
bir kafes bir kuş aramaya çıktı
gûya, tûfan kopacaktı
ben yürüdüm
ol peşrevin pîri oldum
ben yürüdüm
tûr, bekle dinlen görünme
ben koşmasını bilmem
Kayıt Tarihi : 1.7.2005 09:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!