Yürüyoruz Şiiri - Mehmet Cıngır

Yürüyoruz
Yabanıl otların arasından,
Ürkek bir tavşan gibi bakıyor zaman.
Açmış mağaralar ağızlarını kocaman.
Boğuldu denizde balıklar
Akın akın sahilde kalabalıklar…
Uzanıyor güneşe ellerimiz
Uyuyor sahilde koskoca deniz.
Dağlar dikilmekten yoruldu
Bilmem ki yâr bana neden darıldı.
Yüzüyoruz denizde
Halatı kopmuş gemiler gibi.

Hele bakın ki şu işe
Delik kovuk giriyor her yere,
Yasak yok güneşe.
Gece
Ay kırıkları süzülüyor dal uçlarından.
Dalgalar azgınlaşıyor yıldızların altında.
Aynaların aynasında,
Görülür mü gerçekler
Bugünün koskoca dünyasında?

Bu yaştan sonra kim tanır bizi?
Kim duyar sesimizi?
Belki tanır anlayan düşüncelerimizi…

Yürüyoruz
Ay aydın gecede
Mor ışıkların altında.
Ay battı.
Martı kuşları yalıyor suyu,
Ne de özlemişiz uykuyu.

Yürüyoruz
Zifiri karanlık gecede.
Ne yol belli ne de iz?
İn cin uykuda
Uyanığız yalnız ikimiz.
Taşlı ve dikenli yollardan geçiyoruz.
Cehennemin dumanı tütüyor sağda solda…

Yürüyoruz
Artırıyor şiddetini rüzgâr,
Görünmüyor ufukta bahar.
Gelip geçiyor günler,
Gelip geçiyor haftalar,
Gelip geçiyor aylar,
Gelip geçiyor yıllar
Baharla kış arasında yalnız biz varız.
Ve uzun bir yolculuğa hazırız.
Geçiyor zaman
Hayır zaman değil geçen!
Zaman aynı zaman
Geçen insan.

Yürüyoruz
Elimizde kazma kürek
Kendi kabrimizi kendimiz kazacağız,
Dayanır mı buna yürek?
Mezar taşına hayatımızın destanını yazacağız
Doğduk,büyüdük ve öldük…