Tek başına
Yürümedim yolları…
Çocukluğum yürüyordu yanımda.
Düşüyordum ama...
Tutunuyordum çocukluğuma.
Sonra sen girdim araya…
Nasıl güveniyordum sana.
Çocukluğumun kolundan çıkınca,
İki yakam,
Bir daha,
Gelmedi bir araya.
Meğer yol yokmuş…
Yürüyenin yüreği varmış.
İnanmak,
Güvenmek,
Güzelmiş ama...
Yola çıktıklarını
Unutmamak şartıyla.
Kayıt Tarihi : 6.5.2021 13:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!