Yürüyen Yıldızlar... Şiiri - Mina Özge A ...

__ yıldızlar ne kadar uzaktaydı anne

__çok uzaklar kızım aklımızın alamayacağı kadar uzakta

__peki o uzaklara bizde gidemez miyiz?

__neden gidelim kızım? Bizim yerimiz burası!

__anne ben burayı sevemiyorum!

__neden kızım?

___ Burası buz gibi.
Güneş olsa da çok soğuk.
Ben insanların gözlerine baktığımda
yıldızlar ve güneşi bir arada görmek istiyorum,
oysa onların gözlerinde
sadece titanik filminde gördüğümüz buz dağları var.
Ben onlarla konuşunca yüreklerindeki sıcaklığı hissetmek istiyorum,
ama onlar yüreklerinde acımasızlık saklıyorlar.
Ben yüzlerine baktığımda gerçeği görebilmek istiyorum,
ama onlar hep yüzlerinde saçma sapan
maskelerle dolaşıyorlar. Onlar silahları seviyorlar,
acıtmayı, küçültmeyi, düşürmeyi, alay etmeyi, en önemlisi de
ağlatmayı seviyorlar anne ağlatmayı.
Belki diyorum, hani olur ya belki onlara yıldızlardan bakarsam
sadece iyi taraflarını görürüm…
Hani hep söylerdin ya
“iyi insanlar dünyanın toprağa basan
yıldızlarıdır diye”
işte ben
yürüyen yıldızları görmek istiyorum anne…