Yürüyen Türkler Şiiri - Salih Kocabaş

Bozkırdan Anadolu ya akı n ettiler,
Doğuda, batı da rüzgâr gibi estiler,
Medeniyet beşiği çadırı seçtiler,
Yeşil otlaklardaydı, Üç oklar, Boz oklar.

Malazgirt’te Alparslan’ın yanındaydılar,
Geçit vermediler haçlıya belaydılar,
Mekân tutulan yerlerde İslam ı yaydılar,
Uzaklara kavuştu Dodurga, Dögerler.

Zirvelerde hürriyet kokusu tattılar,
Gönüller alıp güçlerine, güç kattılar,
İlim, fenden karanlığı, söküp attılar,
Rehber oldu Honamlı, Horzum, Tekeliler.

Hilal uğruna yaylalara taht kurdular,
Kötülüğe, cehalete karşı durdular,
Dağı, ovayı hoşgörüyle yoğurdular,
Turana yürüdü Kayı, Avşar, Çepniler.

Düşman korkutur, dostun elinden tutarlar,
Kötülüğü barındırmaz dışa atarlar,
Sevinci paylaşır, dirliğe güç katarlar,
Türkçe konuşur, olgundur Karamanlılar.

Örf, âdetin rehberliğinde yol aldılar,
Mertliğin mayası, derde deva baldılar,
Ecdada layık adaletle nam saldılar,
Memleketler fethetti Sarı keçililer.

Söğütte fidan olup toprağı yardılar,
Dallanan çınarla üç kıtayı sardılar,
Aşkla dost meclisinde Hakka yalvardılar,
Birliğin simgesidir Karakeçililer.

Ata duasıyla Toroslar da yaşarlar,
Gabardıç gölgesinde neşeyle coşarlar,
Emre itaat, birlikte zoru aşarlar,
Vatan sevdalısıdır Kara tekeliler.

Uludağ’da çadır iplerden dokunur,
Nakışlar ilmek ilmek emekte okunur,
Şerefli, yüreklidir önde gelir onur,
Geleneği yaşatır Kızıl keçililer.

Dağılın ata yurduna baykuş konmasın,
Varlığınız ezelden ebede yaşasın,
Üzerinizden aydınlık eksik olmasın,
Yörükler! ..Aklın yolu meşaleniz olsun.