Yürüyen insan Şiiri - Veysel Şimşek

Tanrı selamını sadaka sayan,
İster erkek olsun istersen bayan,
Senlik benlik diye insan ayıran,
Ayrılmaz tek yolda yürüyen insan,

İki ayak üstünde et ile kemik,
Bazen hoşgörünün düşünür kemlik,
Bilse fani dünya şurda üç günlük,
Kendi kabuğunda kuruyan insan.

Günahı unutup yolundan çıkan,
Türlü bela arar halinden bıkan,
Bir kadeh rakıya var mı yan bakan,
Haykırıp boş yere bağıran insan.

Diyelim ki; Ağa,paşa torunu,
Belki şerle satar,arsız arını,
Hele bir de,düşün sonu yarını,
Hakkı adalete yürüyen insan.

Veysel ne var ise burada tamam,
Beden temizliği tas ile hamam,
Bile bile kasti kul hakkı yemem,
Çırpınıp çareler arayan insan.