Yürüyeceksin Çocuk Şiiri - Kubilay Akkanat

Yürüyeceksin çocuk,
Yürüdükçe büyüyeceksin.
Bazen takılacak ayağın ıssız kaldırımlarda,
Bir kaldıranın olmayacak.
Neşeli gülücükler saçan insanların arasında,
Martıların çığlıklarıyla bir başına kalacaksın.
Büyüyeceksin çocuk! İstesen de duramazsın.
Büyüdükçe anlayacaksın ne saçma bir yer burası.
Hüzün dolu adımların mutluluk çığlıklarına karışacak bazen,
Bazen ok gibi kalbine saplanacak bir güzelin gözleri.
Büyüyeceksin çocuk. Büyüdükçe küçüleceksin.
Küçülmelisin de...
Aksi halde, bu kadar büyük insanın arasında nasıl yaşanır ki bu dünyada?
Ve çocuk, bir gün anlayacaksın.
Bu dünyayı anlamaya uğraşmak boşuna bir hevestir.
Su üzerinde ilerleyen bir gemi gibi rotanda ilerlemelisin.
Bazen akıntılar seni istemediğin yönlere itse de,
kendi limanına,
her insan gibi,
eninde sonunda varacaksın.
İşte çocuk...
İşte o zaman büyüyeceksin.