Yürürken,
İnsandan çalılar çıkıyor önüme,
Paçalarıma
Sarmaşıklar dolanıyor.
Demir adamlara çarpıp güçleniyorum,
Gölge adamlara çarpıp kırılıyorum.
Yürürken insanları daha iyi tanıyorum.
*
Yürürken,
Dilenci sarraflara,
Aç bezirganlara rastlıyorum.
Tek ekmeğini paylaşanları,
Kendi yardıma muhtaçken
Aleme yardıma koşanları görüyorum.
Ders alıyorum.
Yürürken
Hayatı daha iyi tanıyorum.
*
Yürürken,
Güneşi bombalayanları görüyorum,
Güneşi boyayanları,
Güneşi saklayanları,
Anlayamıyorum, anlayamıyorum.
02.11.2010 13.00
Erciş
Kayıt Tarihi : 2.11.2010 13:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir yönetici ve yöneticilik adına yaptığı şey, bir mobilyacı ve ticaret diye yaptığı şey, bir arkadaş ve yaşamını kolaylaştırmak adına yaptığı şey; ne bileyim ilham bunlardan geldi.
![Şahbettin Uluat](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/11/02/yururken-6.jpg)
olamaz...bu şahane şiiri kesinlikle ben yazmalıydım...
vallahi billahi kıskandım şimdi....
TÜM YORUMLAR (1)