Bende bu dünyaya geldım gülmedım
Dostum düşmanımı asla bilmedım
Yazakla tükenmez büyüktür derdım
Çaresız bu yolda yürür giderım.
Kimi dost bildiysem arkamdan vurdu
Bir ağaç misali dallarım kırdı
Neye özendiysem yarıda kaldı
Çaresız bu yolda yürür giderim.
Tutunacak dal kalmadı tutayım
Gidilecek yol kalmadı gideyim
Söylenmedik laf kalmadı nideyim
Çaresiz bu yolda yürür giderim.
Ömrümü verdim yuvam ben sana
Yuvam demek nasip deyilmiş bana
Sevinçli yaşammı hayelmiş bana
Yanlızım bu yolda yürür giderim.
Bu ellerde bana durmak güç oldu
Kuş konmaz diken bana gül oldu
Dostla düşman artık bellısız oldu
Mechul bir yolda yürür giderim.
Neden bilmem benım talihim kara
Dünyam zından artık aldım dil yara
Hasretim güneşe hasretim aya
Karanlık bir yolda yürür giderım.
Ne anladım sorun ben bu dünyadan
Izdırap çilenın durağı oldum
İyilik beklerken kötülük gördüm
yanlızım bu yolda yürür giderım.
Orhan der bu yaşam bir gün son olur
Boz bulanık sular bir gün durulur
Oan beyler sizin gönlüz hoş olur
Ümitsiz bir yolda yürür giderım.
Orhan ACAR.25.07.1997
Kayıt Tarihi : 28.3.2008 21:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Alışacaksın
Seninde saçlarına kırlar düşecek.
Şaşırmayacaksın.
Yıllar öyle güzel ayarlıyacakki,
Bir iki tanesi beyazken,
Üç beş sene içerisinde,
Tüm saçını kaplayacak.
Alışacaksın.
Ben nasıl sensizliye alıştıysam,
Sende; yılların getirdiklerine,
Yanlızlığına, kaderine razı olup,
Rahatlıyacaksın.
Beyaz olanın saçların olduğunu,
Geri kalan herşeyin kapkaranlık olduğunu
Anlayacaksın...
Turgay Turancoşkunoğlu
TÜM YORUMLAR (2)