Yürür giderim Şiiri - Gürsel Pal

Bakmam ardıma yürür giderim,
Gündüzü geceye boğar,
Geçmişimde ne varsa silerim.
Yarabbi....
Bana güç ver,
Yanına geleceğim güne kadar
Yürüyeyim güzelliklerin yolunda,
Belki bende mutlu olurum
Bu hayat hikayesinin sonunda.
Kader diye yazılı alnımda hayatım,
Hiç bir ayna içimi göstermiyor,
Dışımda gülümsemeler
İçerim kan ağlıyor.
Hayat dediğimiz sadece
Var olmakmış.
Kainatda bir yer kapmakmış hayat.
Hepimiz Dünya denilen gezegenin
Birer figüranı değilmiyiz?
Bize verilenler aynalarda aksimizmiş.
Aynalar da içim yok benim,
Yüzüm yok,
Bedenim yok.
Sadece aynaya vuran damlacıklar var,
Yağmurlar ve fırtınalar.
Koca bir hiçlikde görümsediğimiz,
Yüzsüz onca yürek,
Ve bir kaç cümle dilek
Dilimizde bir duadır zorda kalınca
Anımsadığımız.
Tek yer var aslında
Bizim sığındığımız.
Yağmur sonrası toprak kokusu,
Belki de mezarımıza dökülen suyun kokusudur.
Şimdi belki de saçmalıyorsun diyeceksin,
Gitmek zorunda olduğumuz tek yol,
Kendi hayatımızın yoludur.
Bazen çıkmazlarda kaldığımız,
Yanıldığımız, aldanmışlığımızdır.
Sonu belli olan bir yolda,
Yanımıza kattıklarımız,
Eşimiz, dostumuz ve arkadaşlarımız.
Hayatın gökkuşağı,
Çocuklarımız.
Bakmam ardıma ben,
Yürür giderim.
Aynalarda varsın olmasın ne içim
Ne de dışım.
Yolun sonuna ulaşmak için
Ve yolun sonunda ardıma kattıklarıma bakmak için
Emeğimdir bu hayat.
Güzel olanlarla,
Çirkin olanlardır bu yolun sonundan
Ders çıkarılacak.
Yarabbi....
Bana güç ver,
Yanına ulaşmak için.
Bana ışık ver
Karanlık yollarda kaybolmamam için.
Dönüp bakmam ardıma
Sana ulaşmak için.
Bana toprakla suyun birleşiminde ki kokuyu ver,
Yanında huzur bulayım.
Ben ağlıyacaksam rabbim,
Tek senin için ağlıyayım.