Yürüdüm Yürümedim Şiiri - Kağan İşçen

kısa arzulu bakışıyla
süzüldü yolun karşısına çocuk
annesinin elinden koparak
yaklaştı bahara...

sıcaktı sıcak olmasına
ama
ilkti de
şaşırttı hepimizi
ilk göz ağrısı olmak
böyle bir şeydi işte
yollara döküldü herkes
ilahi güneş...

aşk sarmalından
yalnızlık kıskacına kadar
yürüdüm...
yürümedim sanki...
gelen yolcu
giden yolcu bölümleri gibidir aşk
başladığında başladığına
bittiğinde başlayacağına heveslisindir
gelen giden değişir
aşk ve yol değişmez...

içimdeki kent terk edilmekle
öyle dolu
başka başka hayatlar soluyorum
bütün yalnızlıklar adına...
yüzüm yok
erken gelen yazlara bile
çıkıp dökülsem ortalık yerinde
yolculuğumun...
ama menzilim belirsiz
ıssızım
susturulmuş çocuklar gibi huysuz
adı anlamında bir akşamın hatırına
susuyorum saçlarına...