Yürü bre ehli deve Şiiri - Hüseyin Demircan

yürü bre ehli deve endamını göreyim
sen dağıt saçları savur at ben tekrar öreyim
mecnun bir aşk yüzünden dağlara kaçmış diyorlar
olabilir az öte yanaşta bende göreyim

mesafeler uzak ise fazla sıkma canını
bekleki vakitler vakfetsin uygun bir anını
başım üstünde yer tutar yer çekimi kanunu
ciddeten akarsular mecrasına göreyim

hakikat arar kimse bürünür kuzu postuna
her daim güvenmez düşmanı kadarda dostuna
öğüt ister isen mantık ve felsefe üstüne
adamına rasladınki tam kafana göreyim

huzuruna nazır oldum davalarda hayli hakimin
arasında doğmuşum aylardan eylül ekimin
boy pos bağlamında kurbanıyım soya çekimin
iki seksen ebat yok normal insana göreyim

hiç yanaşmaz iken necmiye canan nihallere
acımadı kodu vefasız beni bu hallere
mecnun gibi bir aşk yüzünden düşmüşüm çöllere
dalalım göllere yeşil başlı suna göreyim

ancak büyüyünce başka yere kaçacak
yoksa anası çocuğun ömrü nerde geçecek
balık ol deniz derya içre bağrını açacak
çinekop kefal ile lüfer kofana göreyim

çok kutsal makam var tok tutar doyurur açları
kralı gelsin vermez herkese başta taçları
senin ile şenlenip canlanır oda içleri
açılsın avuçta al kırmızı kına göreyim

ziyaret iptali kolaydır aptalı bönüne
anneler günü der sapar o batıl yönüne
mümkün ise günlük gelim eftal evin önüne
yakın olda damın orda birde dana göreyim

sana mani olanımı var yoksa herhangi bahaneniz
fırça alsa ele boyasa zatı şahaneniz
güzel oluyor beyaza bulanınca haneniz
duvarı kireç ile kapla badana göreyim

arada uğrayıp çorbayla aşını yesene
canım annem oğlun seni çok seviyo desene
bol hediye alacaksanda güvenip kesene
yılda bir hatırlasan yetinir ana göreyim

yılda bir gün ayırım kutsal değere sövgüdür
gerdanına taktığın kendi kendine övgüdür
bir ananın evladından istediği sevgidir
gönülden inanmış buna merdanını göreyim

yürü bre ehli deve endamını göreyim
ayağın yara ise altına merhem süreyim
galiba mecnununda ayağı yaralı imiş
mecnununda süreyim seninde süreyim...