Yurtta çocuklar gülmez.
Yurtta oyuncaklar gülmez .
Yurtta ağaçlar gülmez.
Yurtta kediler bile üzgündür.
Gülen büyükler vardır duvarlar arkasında.
Geçip giden çocuklar vardır her şeyden habersiz dışarda.
Maaşlarını alan büyükler .
Her şey büyükler içindir yurtta.
Ve odalara kapatılan çiçekler vardır.
Birer birer solan çiçekler.
Ne kırmızı montu kalmış üstün de ne bağcıklı ayakkabısı.
Hayalleri askıya asılmış.
Kefen misali bir numarasız dar bir elbise.
Eller tedirgin dudaklar gergin yatağın yanında beklemiş çocuk.
Yatmak yasak çocuk.
Çok güzel konuşsan da konuşmak da yasak çocuk .
Yurtta duvarlar dilsiz ve mutsuz.
Ne içeri girebiliyor mutluluk ne dışarı çıkabiliyor mutsuzluk.
Öyle bir dünyadır yurt.
29 .11.2021 Mustafa ÖZTÜRK
Mustafa Öztürk 7
Kayıt Tarihi : 2.12.2021 14:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
şairin kalbine
![Mustafa Öztürk 7](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/12/02/yurtta-oyuncaklar-gulmez.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!