Yurt Bize Şiiri - Veysel Şimşek

Sılayı düşündükçe yanar içimiz,
Kader gurbet ele attı göçümüz,
Ne idi günahımız ne idi suçumuz,
Koca şehir mekan bize yurt bize.

Fakirin yuvası tahta taraba,
Hayat alt üst oldu döndü haraba,
Nere gitse her yer dardır garibe,
Asıl sonu gelmez kalır dert bize.

Daha ne gelecek başa bilnmez neler,
Memleket özlemi ciğeri deler,
Koca şehir zengini tutar fakiri eler,
Hiç düzelmez kalır kambur sırt bize.

Bu eza bu cefa nedendir niye,
Geldik istanbulda rahat ederiz diye,
Köle olduk kul olduk ağaya beye,
Koca şehir mekan bize yurt bize.

Koca şehirin zalim olduğunu bilsem,
İçim kan ağlar dışımdan gülsem,
Gözüm açık gider gurbette ölsem,
Canım memleketim asıl yurt bize.

Altın adın düşer beş para pula,
Muhtaç eder adam olmaz her kula,
Ay bitmez gün bitmez bakarız yola,
Asıl sonu gelmez kalır dert bize.

Bizler kepçe koca şehirse kazan,
Ezilenler azap ağadır ezen,
Asırlardan beri böyledir düzen,
Elin diyarından olmaz yurt bize,

Ne fark etti sanki aynıyız aynı,
Bize göz açtırmaz kaderin oyunu,
Garip Veysel'imin büküktür boynu,
Koca şehir mekan bize yurt bize.