Yürekte Yatan Doğa Şiiri - Tarık Torun

Alıp başımı gitsem mor dağların ardına
Garipler diyarına hüzünlerin yurduna
Bunaldım şehirlerden riyakar insanlardan
Ruhumu mengenede sıkan loş mekanlardan
İlkesiz varlıklardan hicap yoksunlarından
Bıktım artık bitmeyen basit sorunlarından

Bir yayla rüzgarıyla gitsem ulu dağlara
Zarafet timsalinde uzansam o çağlara
Belki teselli olur bir ardıcın gür dalı
Al ipekli yaylanın sevda dokuyan balı
Tabiat alsın beni sarsın yeşil bağrına
Aksi sedam karışsın bülbül ahu zarına

Bir derenin sesini ritim yapsam akışa
Çimenli vadilerde hayran olsam nakışa
Çıksam dar alanlardan ufuklu ovalara
Bir baykuşun gözüyle uzansam yuvalara
Atmosfer sarsın beni füsunkâr havalarla
Uyansam sana doğru stressiz rüyalarla

Uzayan ince yolu arşınlasam adımla
Uzun akan dereyi inletsem feryadımla
Beni benden alır mı ormanların yeşili
Belki bir umut verir bülbüllerin şen dili
Yaprak düşsün gölgeme her baharın nemiyle
Pınarı şerbet olan buharlaşan demiyle

Tabiatın çağrısı uzaklardan işaret
Al eline değneyi bulutları sen yönet
Şehir seni bunalttı dağlara şarkı söyle
İnsanlığın kanunu bunu bil dostum böyle
Kimliksiz varlıklardan uzaklaş daha doğru
İçinden yükselerek ulaşsan dağa doğru

16.03.2017

Tarık TORUN
MEB/YEĞİTEK
Türk Dili ve Edebiyatı & Coğrafya