Yürekte Acı Dilde Ayrılık

Su bile acıtırmış, yara derinse.
Benim ömrüm hep yaralarımı sarmakla geçti.
Her giden bir parçamı koparıp götürdü;
Bana kalan yalnızca acının sesi oldu.

Naftalin kokulu bir geçmişin
izlerini silmeye çalışıyorum
kırık parmak uçlarımla.
Ciğerlerimde tüten duman,
gözlerimde yarım kalmış hayatlar…
İki ileri, bir geri; tam ortasındayım.
Bir adım ötesi uçurum.
Ve ben soruyorum:
İnsan sona böyle adım adım gider mi?

Ateş yakar, buz dondururmuş.
Ne ateş olabildim,
nede buz.
Ama yanan yüreğime
donmuş duygularıma
“dur” diyemedim.
Uçurumun kenarında titreyen ayaklar
hep benim oldu.

Şimdi bir yol ayrımındayım.
Gitsem, kıyamıyorum.
Kalsam, yapamıyorum.
İtiraf ediyorum: özlüyorum.
Ama senden bir adım bile geri
gidemiyorum.

Bir sabah sensiz uyanmak düşüncesi
beni çıldırtıyor.
Masada boş bir tabak,
kapıda sahipsiz bir araba,
telefonumda sessiz bir hat…
Beni dibe çeken, işte bu ihtimal.

Cepte bir kadın olmadım belki;
ama yürekte bir aşk olmayı bildim.
Şimdi ise
yürekde acı,
dilde ayrılığım.
Hoşçakal sevgili.
28.08.2025 09:27