Yüreksiz Şiiri - Veysel Şimşek

Kendine hayırı yok banamı olsun,
Bende anlamadım sen nasıl kulsun,
Nedendir dostluğun gülleri solsun,
Seni görer senden kaçar yüreksiz.

Bozuk derim yüreksizin mayası,
Can dostunu vurur hırçın kayası,
Yalakalık yüreksizin gayesi,
Aslında naçardan naçar yüreksiz.

Yüreksizler kursakıza eş değer,
Beş para etmeze boynunu eğer,
Dosta tipi boran kar olur yağar,
Yanlış yere dükkan açar yüreksiz.

Yüreksiz ürkektir yüreksiz korkak,
Farketmezki kadın farketmez erkek,
En yakın dostuna çevirir dirsek,
Görür köşe bucak kaçar yüreksiz.

Nerde hangi mertlik hani yiğitlik,
Yüreksize yakışan sadece itlik,
Bulamadım ehli insan dört dörtlük,
Şimdiki nesiller bence gereksiz.

Sürüler dağılmış neylesin çoban,
Ağanın sürüsü hep sefil taban,
Çok görme kardeşim olsada baban,
İnsan olmayanlar bence şerefsiz.

Ne tahtı isterim ne de taraba,
Unutulmuş selam bitmiş merhaba,
Uğraşma şairim boşadır çaba,
Boş gelmiş boş gider böyle gereksiz.

Veysel der; Her insanda arama yürek,
Boştur fani dünya de ki ne gerek,
Yüreksiz dünyaya dikilsin direk,
Zannetmeki göğe uzar yüreksiz.