Yürekliliğimi Gayrısına Kor Alan

Elimde kızılcık rengi bir tespih..
Çekiyorum
Usuulca kapı aralığından evi dışarıya sızdıran
Avuçlarında güneşin kaybolmuş misketleri var
Düşürmediği yerlerde aramak derdiyle kimbilir nereleri?
Kehribar bir ikindi zulası katarlandığı göğün sırtından
Öbek öbek bulutları yağmurda yunduğu
Almış götürüyor şehrini adsız bir yel kıdemlisi
Ve beyaza yıkanmış sessizliğiyle
Olmak üzere asmasında ağırlaşan salkımlar gibi
Hem üzüm
Hem dem
Hem ondan evvel sarhoşluğun alacası..sallanıyor bütün dallar
Rüzgarı oynatmaya çıkarmışken evin önü tazece fidanlık
Sahan yine dolusuyla kurutulmuş üzüm
Yine tadım, kavrulmuş leblebiye karışık..
Ama nasıl desem..ıssız omzum
Bir...
Yıkılıp dökülen sızılı esinti var,
Kesif mavileri sulara sermiş seyre daldığım
İnce bir cilet izine almış yürümüş sancısıyla
Açık bir yara...Nasıl desem..?
Duuuuurmadan tuttuğu yerlerden gizli gizli usturalar koparır
Birbirine sarılmış sarmaşıkların şu balkon demirini
Nasıl desem..? Kendine di-yari bildiği gibi hoyrat
Çok ezgi..
Çatlamış bir narın
Yitirdiği her bir tanelerinden burukluklara düştüğü elde yarım
Kursağımdan geçmez hasretler tespih tespih
..Günü gelmez iplerle
Yudumluyorum işte bu kederi...dinmez yağmurları
Ve elde yarımca can..Sahanda salkımsız üzüm ve leblebi
Böyle sağnağa tutulmuş ikindiler üstü....
Herbir uzaklığı yarsinen
Sırçası kırılmış camlara öksüz bakışlı pencereler asarak
Kondu konacak diye uçan bütün kuşlara ne diye..
Bütün gözyaşlrıyla pınar pınar boşanan gökyüzünün
Nasıl desem..?
Göçüyorum
Her gördüğünü kırlangıç iklimi diyerek ve bulutları da geçiyorum..
Her turna selamını sıla sanarak yakılmış kıvılcım gibi...
Ocaksız ateşlere sızıyorum..kucaklarına akşamın..
Sankime yokmuş gibi gayrısı göçüyor ve geçiyorum
Aşkı kor alan
Hasretlerde yürekliliğimin.

Seyfi Karaca............Mayıs / 10