Yürekleri Tartmıştı Şiiri - Muhsin Koçak

kanatma yaramı loooo braaa
Açma yüreğimdeki kan çanağını,
kana bulanacak kaninat yüreğimden,
kırmızıya boyanır deniz-gök mavisi

yağmur tufanına boğulacak gözlerin,
söktüm yüreğimi, derin uçurumlarında hayatın,
Sevdalarıma işledim körpe yürek dünyasını,
Bit pazarında, ' PUL' değer tartan yürekleri,
suratlarına tükürerek gömmüştü titrek adımlarına

Yüreğime damlamıştı teraziye akan yaşı,
umutlarına savrulmuştu çocuğun haykırışı,
inletmişti yeri göğü, dağları eritmişti şaşkın bakışı,
hayatı,
ahlakı
insanlığı,
onuru,
gururu,
hakkı,
özlemi,
sevdayı,
tokat gibi indirmişti şerefsiz suratına züppenin...

gururlu bir asaleti vardı al al yanaklarında,
zehir,
insan,
umut,
ekmek,
hayat,
hayal taciri değildi

alın teriydi dirhem dirhem kursağındaki aşı,
onur abidesiydi, gurur kaynağıydı yüreğinin,
adım adım gölgesinde saklamıştı umutlarını,
yüreğinden haykırmıştı adaletsizliğine dünyanın...

varoş savdaydı gözlerine sakladığı,
çorak özlemlerinde gizliydi derin sevdaları,
süslü kokana, bar züppeleri-ne TOKAT CEVABI,
kaninat-ı sallamıştı,göğü indirmişti,
incir çekirdeği beyinlere...
Dirhem yürekleri ile birlikte kara vicdanlarını
bir-bir tartmıştı ekmek terazisinde...

küçücüktü, körpe yürei ile
salınmıştı umut deryasına tek başına
BALYOZ İNDİRMİŞTİ UTANMAZ SURAT-LARA
YÜREK-LERİ tartıyorum haykırışına,
Tanrılar bile utanmıştı yaradışına

YÜREKLERİ TARTIYORUM ABİ.....
YÜREK-LERİ TART-MIŞ-TI BRA