Onyedi Ağustos'tu, ikibine bir kala,
Marmara'da ki deprem unutulmuyor hala.
Saat sıfır üç iki uykudayken insanlar,
Yıkılıyor binalar, gidiyor nice canlar.
Ölen ölmüş, korkulu geride tüm kalanlar,
Deprem sürer aylarca, korkutur son artçılar.
Yorgun gözümün halkalarında
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nalan;
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
Devamını Oku
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nalan;
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
